نعمت فدیه (قرآن)فِدْیه در لغت به معنی اعطا کردن مال است، و در اصطلاح فقهی، به معانی مختلفی به کار رفته است، از جمله: قربانی که در حج، ذبح می‌شود. ۱ - جایگزین ذبحونـدینـه ان یـابرهیم• قد صدقت الرءیا انا کذلک نجزی المحسنین• و فدینـه بذبح عظیم. «او را ندا دادیم که ای ابراهیم! آنچه را در خواب ماموریت یافتی انجام دادی، ما اینگونه نیکوکاران را جزا می‌دهیم. ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم». ذبح کردن فرزند با دست خود، آنهم فرزندی برومند و لایق، برای پدری که یک عمر در انتظار چنین فرزندی بوده کار ساده و آسانی نیست، چگونه می‌توان دل از چنین فرزندی برکند؟ و از آن بالاتر با نهایت تسلیم و رضا بی‌آنکه خم به ابرو آورد به امتثال این فرمان بشتابد، و تمام مقدمات را تا آخرین مرحله انجام دهد، بطوری که از نظر آمادگی‌های روانی و عملی چیزی فروگذار نکند؟ و از آن عجیب‌تر تسلیم مطلق این نوجوان در برابر این فرمان بود، که با آغوش باز و با اطمینان خاطر به لطف پروردگار و تسلیم در برابر اراده او به استقبال ذبح شتافت. اما برای اینکه برنامه ابراهیم ناتمام نماند، و در پیشگاه خدا قربانی کرده باشد و آرزوی ابراهیم برآورده شود، خداوند قوچی بزرگ فرستاد تا به جای فرزند قربانی کند و سنتی برای آیندگان در مراسم حج و سرزمین منی از خود بگذارد، چنانکه قرآن می‌گوید: ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم (و فدیناه بذبح عظیم). ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۶۸، برگرفته از مقاله «نعمت فدیه». |